Zobaczysz, niedługo wszystko się ułoży

Witam bardzo serdecznie wszystkich odwiedzających tę stronę. Na wstępie, zanim podzielę się swoim doświadczeniem z psychobiostymulacją, pragnę jeszcze raz bardzo podziękować panu Wojciechowi Góreckiemu za pomoc, której udzielił mi w krytycznym momencie mojego życia.

Od kiedy sięgnę pamięcią, zawsze byłem osobą nieśmiałą, z niskim poczuciem własnej wartości, co było dość uciążliwe, szczególnie w kontaktach z kolegami i koleżankami w szkole, czy w pracy. Już w liceum, gdy zależało mi na jakiejś znajomości z dziewczyną, a z drugiej strony nie było zainteresowania, traciłem grunt pod nogami, cały świat przestawał dla mnie istnieć; rodzina i przyjaciele byli w tym momencie sprawą drugorzędną. Liczyło się tylko to, że nie mogę być z upragnioną kobietą, natrętne myśli ciągle powracały, obwiniałem się o to, że jestem jej niegodny, że nieopatrznym słowem zraziłem ją do siebie, podczas gdy wszyscy naokoło powtarzali, że to nieprawda.

Takich sytuacji w moim życiu było kilka i za każdym razem kończyły się podobnie, czyli depresją i wielką niechęcią do życia. Nie zwracałem wtedy uwagi na nic, co normalnie powinno mnie cieszyć, np.: na słońce, spacer po lesie, wyjazd za miasto z przyjaciółmi itp.-ciągle moje myśli wracały do sytuacji związanych z obiektem moich marzeń, opłakiwałem swój los-jaki jestem nieszczęśliwy, widziałem rówieśników i czułem, że są na pewno szczęśliwsi ode mnie.

W głębi duszy wiedziałem jednak, że zdobycie celu, o którym świadomie marzę i opowiadam o nim całemu światu, nie przyniesie mi spokoju i szczęścia. Poczucie słabości i niedowartościowania próbowałem zagłuszać na różne sposoby-poprzez kupowanie różnych gadżetów mających doraźnie poprawić mi samopoczucie, poprzez różne wyjazdy, niepotrzebne kursy i szkolenia, mające mnie dowartościować, ale też zabić czas spędzany przeważnie na zadręczaniu się negatywnymi myślami.
Mijał czas a z moim życiem nic się nie działo. Generalnie, ktoś stojący z boku mógł powiedzieć i nieraz mówił: „Człowieku, czym ty się przejmujesz? Przecież wszystko masz! Rodzinę, przyjaciół, pracę, masz gdzie spać i co jeść, a najważniejsze, że jesteś zdrowy. Będąc sam, możesz bez przeszkód rozwijać swoje pasje i zainteresowania”. Jednak te słowa na nic się zdawały, a ja zdesperowany, raz po raz, uciekałem w alkohol żeby zapomnieć o swoim nieszczęściu. W przeciągu dwu ostatnich lat odbyłem parę sesji z psychoterapeutą, zaliczyłem wyjazd na grupę otwarcia, gdzie jej uczestnicy dzielą się swoimi przeżyciami, aby uzyskać w ten sposób tzw. informację zwrotną o sobie samym. Niestety po tym wszystkim czułem się jeszcze gorzej.

W czerwcu 2008r. osiągnąłem prawdziwe dno. Poznałem kobietę, która mi się spodobała, ale po trzech spotkaniach z nią, naiwnie będąc pewnym jej uczucia, kontakt się urwał, a mnie świat wywrócił się do góry nogami. Czując piekielny ból psychiczny, ledwo wstawałem rano z łóżka, a swoje obowiązki zawodowe wypełniałem z największym trudem, ciągle wracając myślami do tamtych trzech spotkań i obwiniając się o zaprzepaszczenie kolejnej szansy na prawdziwą miłość.

Wtedy właśnie resztkami umysłu stwierdziłem, że muszę coś ze sobą zrobić i sobie ostatecznie pomóc, w innym wypadku spodziewałem się jakiejś tragedii. Postanowiłem skorzystać z pomocy specjalisty, który zmieni mnie od środka, bo podświadomie czułem, że problem siedzi schowany gdzieś głęboko w moim umyśle, przez długie lata pielęgnowany negatywnym myśleniem i użalaniem się nad sobą. Trafiłem w internecie na stronę pana Wojciecha Góreckiego i umówiłem się na spotkanie. Po pierwszym z nich, czyli opisaniu mojego problemu, a później krótkiej sesji polegającej na dogłębnym zrelaksowaniu się połączonym z wyobrażaniem sobie obrazów i sytuacji nakreślanych przez terapeutę oraz wypowiadanymi przez niego pozytywnymi sugestiami, poczułem się pierwszy raz od paru miesięcy szczęśliwy. Całą drogę do domu śmiałem się do siebie myśląc-jakie to proste i jaki ja byłem głupi tak się zadręczając przez całe życie.

Później, zgodnie z tym, co powiedział pan Wojciech, entuzjazm zmalał, a ja powoli zacząłem wątpić w sens terapii, gdzieś podświadomie wierząc, że mimo wszystko, jest to moja ostatnia deska ratunku.
Jako że jestem osobą wierzącą, cały czas gorąco modliłem się o poprawę mojego stanu psychicznego.

Mając za sobą trzy lub cztery sesje terapeutyczne i będąc pewnego razu na Mszy Św., doznałem olśnienia. Tego cudownego uczucia nigdy w życiu nie zapomnę-poczułem wtedy jak całe zło, negatywne myśli i doświadczenia opuszczają mnie w jednej sekundzie i zapominam zupełnie o przeszłości, widząc przed sobą tylko szczęśliwą przyszłość. Jakiś wewnętrzny głos przemówił do mnie słowami: „Zobaczysz, niedługo wszystko się ułoży”. Wiem, że zabrzmi to dość naiwnie, ale po wyjściu z kościoła zacząłem spostrzegać świat z zupełnie innej perspektywy, a z czasem, stałem się wobec siebie mniej krytyczny, nabrałem niesamowitej pewności siebie i wreszcie poczułem, że cały świat stoi przede mną otworem.

Po paru jeszcze spotkaniach, wspólnie z panem Wojciechem doszliśmy do wniosku, że pora zakończyć terapię, której skutki przerosły moje najśmielsze oczekiwania, a parę tygodni później poznałem wspaniałą dziewczynę, której tak długo szukałem. Jesteśmy ze sobą cały czas i nie zapowiada się, żeby było inaczej.

Zauważyłem, że wyzbywając się tego negatywnego myślenia, mój umysł stał się o wiele bardziej chłonny. Potrafię skupić się na danej czynności, co kiedyś wcale nie było takie proste, pamiętam więcej i lepiej, nauka języków obcych i idzie mi o wiele łatwiej i jest przyjemniejsza, bo szybko widać spore postępy.

Wiele razy myślałem nad tym, co mnie spotkało w gabinecie przy ulicy Mierosławskiego na warszawskim Żoliborzu i zawsze uśmiecham się na wspomnienie tych dwóch miesięcy swoistej metamorfozy. Po tym wszystkim odkryłem, że tak długo poszukiwany spokój i szczęście zależą tylko i wyłącznie ode mnie samego a nie od żadnych czynników zewnętrznych, które są tylko ich dopełnieniem. Za pomocą np. hipnoterapii, wyzbywając się złych przekonań i nawyków oraz odrzucając myślenie negatywne a zastępując je pozytywnym, dopiero mogłem dostrzec swoje szczęście w pełni. Wcześniej, bez takiego oczyszczenia umysłu, jakiego byłem świadkiem, dostrzegałem tylko jego namiastkę i łudziłem się, że to wystarczy. Teraz, z perspektywy paru miesięcy, dziękuję Panu Bogu za to, że działając za pomocą tak doświadczonego specjalisty, jakim jest pan Wojciech Górecki, pozwolił mi się podnieść i dostrzec wreszcie piękno życia.

Adam, 29 lat

Opinie pacjentów

Zobaczysz, niedługo wszystko się ułoży

zobacz również

Cięszę się każdym nowym dniem

Cięszę się każdym nowym dniem

Te dni pozwoliły mi uwierzyć w sens życia

Te dni pozwoliły mi uwierzyć w sens życia

Dzisiaj jestem o tym głęboko przekonany, że nie wrócę tu

Dzisiaj jestem o tym głęboko przekonany, że nie wrócę tu

Byłem trudnym przypadkiem

Byłem trudnym przypadkiem

Sprawdź również: