Naukowe podstawy synergoniki

Naukowe podstawy łączenia psychologii, psychoterapii, analogii, dynamiki i energii w zastosowaniu klinicznym.

Psychologia i energia – podłoże naukowe. Hipnoza w kategorii informacji Prof. Marii Szulc

Psychologia energii to dziedzina terapii, która integruje klasyczne podejścia psychologiczne z technikami oddziaływania na tzw. systemy energetyczne człowieka. Badania wykazały, że takie interwencje mogą wywoływać mierzalne zmiany biologiczne, obniżenie poziomu kortyzolu, poprawę zmienności rytmu serca czy korzystne zmiany ekspresji genów. Sensoryczna stymulacja generuje sygnały elektromagnetyczne, które są przekazywane do mózgu przez układ nerwowy i tkankę łączną, wpływając na aktywność określonych obszarów mózgu, zwłaszcza tych związanych z regulacją emocji (układ limbiczny).

Współczesne badania naukowe konsekwentnie potwierdzają, że hipnoza posiada wymiar biofizyczny i jest zjawiskiem związanym z przekazywaniem informacji w środowisku akustycznym i optycznym. W ujęciu biofizycznym, proces hipnotyczny opiera się na interakcjach energetyczno-informacyjnych, zachodzących między osobą emitującą precyzyjnie modulowane sygnały dźwiękowe (najczęściej głos hipnoterapeuty) a odbiorcą tych sygnałów. Kluczowymi parametrami są tutaj częstotliwość, intonacja, rytm oraz treść werbalna, które działają jako nośniki informacji i aktywnie wpływają na ośrodkowy układ nerwowy odbiorcy, prowadząc do charakterystycznych zmian stanu psychicznego, określanych jako trans hipnotyczny.

Proces ten został szczegółowo opisany m.in. przez prof. Marię Szulc, pionierkę w badaniach nad hipnozą i biostymulacją. Wskazała ona na rolę „sygnałów informacji w biopolu akustycznym”, które – poprzez specyficzne cechy modulacji głosu i sugestii – mogą indukować określone reakcje psychofizjologiczne u osoby poddanej hipnozie. Badania z zakresu psychofizjologii pokazują również, że wybrane właściwości sygnałów akustycznych, jak monotonia, rytm, tonacja czy powtarzalność, mają silny wpływ na synchroniczność fal mózgowych oraz aktywność struktur limbicznych, co zwiększa podatność na sugestię i sprzyja zmianie stanu świadomości.

Według badań prof. M. Szulc odpowiednio dobrane komunikaty dźwiękowe – niosące określony ładunek emocjonalny oraz zawartość sugestii – mogą wywołać specyficzne reakcje psychofizjologiczne u odbiorcy, prowadząc m.in. do głębokiego relaksu, redukcji napięcia oraz wzmożonego dostępu do obszarów podświadomości. Biostymulacja, jak określiła swoją autorską metodę, polega na terapeutycznym wsparciu podświadomości za pomocą świadomej modulacji komunikatów słownych, co ułatwia trwałe zakodowanie nowych wzorców i postaw na poziomie neuronalnym.

Psychofizjologia zjawisk hipnotycznych wskazuje także, że akustyczne sygnały werbalne o specyficznych właściwościach (monotonia, powtarzalność, określony rytm i tonacja) mogą synchronizować fale mózgowe odbiorcy w zakresie pasm alfa oraz theta. Synchronizacja ta prowadzi do zwiększonej neuroplastyczności, ułatwiając indukcję stanów głębokiego relaksu oraz podatność na sugestię. Badania EEG oraz neuroobrazowania funkcjonalnego (fMRI, PET) wykazały, że podczas hipnozy zachodzą zmiany w funkcjonowaniu obszarów mózgu odpowiedzialnych za samokontrolę, przetwarzanie sensoryczne i emocje, takich jak przedni zakręt obręczy, kora przedczołowa czy wyspa. Owo przeorganizowanie wzorców synchronizacji pomiędzy regionami mózgu sprzyja przejściu w odmienny stan świadomości, charakterystyczny dla hipnozy.

Podsumowując, naukowa perspektywa hipnozy nowej generacji synergonika integruje jej aspekty biofizyczne oraz neuropsychologiczne: Hipnoza jest zjawiskiem determinowanym przez transfer precyzyjnie modulowanych informacji akustycznych, które – poprzez swoje właściwości fizyczno-informacyjne – mogą trwale modulować aktywność neuronalną oraz wywoływać określone reakcje o charakterze psychofizjologicznym.

Terapeutyczne oddziaływania hipnozy i hipnoterapii nowej generacji mogą prowadzić do szybszych i bardziej korzystnych zmian psychologicznych i biologicznych w organizmie. Tego typu interwencje wykazują zdolność do:

• Obniżania poziomu kortyzolu, co wskazuje na zmniejszenie stresu oraz uspokojenie układu nerwowego. Kortyzol jest powszechnie określany jako "hormon stresu", a jego przewlekle podwyższony poziom wiąże się z ryzykiem wielu przewlekłych chorób.
• Poprawy zmienności rytmu serca (HRV), która jest wskaźnikiem zdrowia układu sercowo-naczyniowego oraz równowagi autonomicznego układu nerwowego. Wysoka zmienność rytmu serca sugeruje dobrą adaptację organizmu do stresu i ogólną odporność psychiczną.
• Wywoływania korzystnych zmian w ekspresji genów związanych z reakcjami na stres, regeneracją, układem immunologicznym oraz procesami przeciwzapalnymi. W badaniach odnotowano, że hipnoterapia może wpływać na regulację tych genów i w efekcie przyczyniać się do poprawy ogólnego stanu zdrowia.

Ponadto, istnieją doniesienia wskazujące, że hipnoza może zwiększać poziom neurotransmiterów, takich jak serotonina i dopamina, co wpływa korzystnie na nastrój oraz odczuwanie komfortu psychicznego. Te zmiany biologiczne są mierzalne zarówno w badaniach laboratoryjnych (np. pobieranie próbek śliny do oznaczania kortyzolu), jak i za pomocą zaawansowanych technik analizy genetycznej, czy badań EKG oceniających zmienność rytmu serca.

Zmiany te tłumaczą, dlaczego hipnoterapia znajduje zastosowanie jako uzupełnienie tradycyjnych metod leczenia w psychiatrii, psychologii klinicznej oraz medycynie somatycznej.